*

możemy poczuć
pęd wszechświata
wiatr we włosach

nie mamy czasu
by patrzeć dookoła
żyjemy w iluzji
która każe nam biec
bezsilnie zginamy kolana
by szybciej dotrzeć do granicy
własnego świata

boimy się ją przekroczyć
bo to wymaga
wierności
rodzinie
przyjaciołom
Ojczyźnie
pracy
samym sobie

balansujemy
na wzór linoskoczka
na cienkiej nici
nazwanej szumnie rzeczywistością

i nie umiemy uwierzyć
w nasze człowieczeństwo

Wwa, 4/07/2011